Po co czytać etykiety?

Zwracamy dużą uwagę na to, co zakładamy na siebie wychodząc z domu, jaki samochód wybieramy, aby był bezpieczny i ekonomiczny, jakie urządzenie będzie najlepiej i najefektywniej spełniało swoją funkcję. Dlaczego zatem tak mało czasu poświęcamy na zakupy spożywcze? Przecież to coś, z czego korzystamy na co dzień i co niejako stanowi nasze „paliwo”. Czy jakość paliwa wpływa na pracę silnika? Każdy mechanik i specjalista w dziedzinie samochodów będzie skłaniał nas do wyboru sprawdzonego dystrybutora spod logo popularnego koncernu. Z żywnością jest dokładnie tak samo.

Pod powszechnie uznanymi za wartościowe na drodze reklamy produktami mieści się mnóstwo mitów. Wiele spośród produktów „fitness”, „bio” czy „organic” to zwyczajna bujda. Utarło się bowiem przekonanie, że każde musli jest „fit” i każdy produkt z napisem „bio” jest pozbawiony ulepszaczy. To zupełnie mija się z prawdą. Osoby podejmujące się na własną rękę diet odchudzających swoją pierwszą podróż między sklepowymi półkami przemierzają szlakiem komercyjnie promowanych marek ze sportowym sloganem w nazwach produktów. Wystarczy spojrzeć na skład popularnych płatków „slim” i odnaleźć informację o wartości kalorycznej, kolejno – zawartości cukru. Wspomniane cudowne produkty nie tylko nie pomogą utracić zbędnych kilogramów, a dodatkowo przyczynią się do wzrostu naszego apetytu poprzez zawarty w nich cukier lub syrop glukozowo-fruktozowy, który poprzez nagłą zmianę poziomu insuliny wprowadzi nas w stan znużenia i skłoni organizm do tego, aby znowu sięgnął po jakąś przekąskę.

W Unii Europejskiej stosuje się odpowiednie wytyczne dla oznaczenia i informacji konsumenta, które producent ma obowiązek umieścić na etykiecie. Wśród nich wyróżnia się przede wszystkim datę przydatności do spożycia (nie dotyczy owoców, warzyw, czasem mięsa i szynki – te należy oceniać sensorycznie), wartość kaloryczną produktu wyrażoną w kilokaloriach, dokładny skład produktu, zawartość alergenów, dokładną wartość makroskładników, GDA (procentowe dzienne pokrycie zapotrzebowania przeciętnego człowieka na energię, kwasy tłuszczowe nasycone, tłuszcze, sód, błonnik). Zawartość produktu w kolejne składniki uszeregowana jest na etykiecie od największej do najmniejszej, a każdy z nich z grupy alergizujących jest pogrubiony i/lub podkreślony.

Na drodze do uzyskania przez konkretny produkt oznaczenia „bio” stoi wiele reguł i kryteriów, jakie musi spełnić. Otrzymanie takiego certyfikatu jest bardzo trudne i wymaga od producentów przestrzegania ogromnych restrykcji w czasie hodowli, sporządzania czy przetwarzania pożywienia. Prawdziwy produkt ekologiczny posiada znak zielonego listka, poniżej którego musi znajdować się numer kodowy jednostki certyfikującej oraz może być dodane źródło pochodzenia surowców np. rolnictwo PL, rolnictwo UE. Niestety różni się on na tle innych również wyższą ceną, na którą wpływ ma szczególny charakter jego uprawy czy przyrządzania.

Nie dajmy się zwieść chwytom reklamowym, jakie szykują na nas producenci żywności. Hasła mówiące o sokach i nektarach „bez sztucznych konserwantów oraz barwników” to żadna nowość, bowiem wspomniane produkty wedle polskiego prawa nie mogą być tak udoskonalane. Podobnie jest w kwestii „jogurtów naturalnych bez cukru”, bowiem na polskim rynku każdy produkt z tej kategorii jest pozbawiony cukru.

Czytanie etykiet dla przeciętnego klienta to strata czasu. Szkoda tylko, że pomijając ważne informacje na nich zawarte tracimy nierzadko i zdrowie. Człowiek łatwo uzależnia się od pewnych stymulantów, a więcej kłopotu sprawia mu nauka nawyków, które są naprawdę wiele warte i mogą w znaczny sposób przyczynić się do poprawy nie tylko jakości życia, ale i samopoczucia.

Klaudia Piwowarczyk

O autorce:

Klaudia Piwowarczyk absolwentka studiów magisterskich na kierunku fizjoterapia na Akademii Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie, fotoreporter i korespondent serwisu Strefa Siatkówki, wokalistka i saksofonistka zespołu muzycznego, miłośniczka zdrowego odżywiania i aktywności fizycznej.